به بهانه افشای فساد و دلالی در برنامه ی 90

1- برنامه ی نود این بار به موضوعی که این روزها باب شده و توی دهانها افتاده ؛ پرداخت : دلالی در فوتبال ایران .

برای منی که تار و پود ورزش و فوتبال مملکتم رو خوب می شناسم و تقریبا در تمام سطوح آن ؛ از زمین های خاکی تهران گرفته تا کمپ تیم های ملی ( رده های پایه ) در نوسان بوده ام؛ سکانس ها و صحبتها چیز جدید و تازه و یا تکان دهنده ی نبود الا اینکه بلاهای آمده بسر آن جوانها و نوجوانها - که هیچ - حتی رفتاری که با بازیکنان حرفه ایی لیگی که به شخصیت حرفه ایی و زندگی این آدمها توهین می شود؛ دوباره روحم را خدشه دار کرد.

اما ذکر چند نکته از دیدگاه منی که الان در مهد فوتبال دنیا ؛ دانشجوی رشته ی FOOTBALL STUDIES هستم و شاید روزگاری برای کار به مملکتم برگشتم ؛خالی از لطف نیست.

 اینکه بخواهیم دلال و مفسد و ریاکار و دزد را ایجنت فوتبال بدانیم که احمقانه ست. همه مان اذهان داریم به مقوله ی "کثافت و فساد"ی را که این روزها کل مملکت را در برگرفته ؛ بخصوص که اخیراً دوتا رئیس شرکت/کارخانه/باشگاه را سر اختلاس و فلان گرفته اند بماند؛ اما روی صحبت من بیشتر با آن نوجوان /جوان / پدر؛ فوتبالیست یا فوتبال دوستی ست که می خواهد راه صدساله را یکشبه با پرداخت پول و رشوه حل کند.

نه عزیزجان؛ اینکه فوتبال این مملکت از اولش شهرام بهرام داشته و پارتی بازی  و نامردی و باندبازی و ..... درست اما اینها دلیل نمی شود هر کس که عاشق فوتبال بازی کردن باشد و دلش بخواهد در تیم ملی بازی کند و به باشگاه با نام و نشان برود و معروف بشود و بنز داشته باشد و ویلا ؛ معروف شود و دخترها!!! برایش لاو بترکانند و ننه اش عکس اش را بزند پشت شیشه ی آشپرخانه و بچه محل ها افتخار کنند و ال و بل ..... بدون تمرین و تلاش انفرادی و جمعی ؛ در حالیکه هزاران هزار استعداد بهتر از او وجود دارد ؛ بخواهد با پرداخت وجه به افراد ذی نفوذ یا بی نفوذ، خر خود را براند در این بی راهه.

تو جوان علاقمند به فوتبال ، با هزار امیال و آرزو ؛ نباید دست به هرکاری بزنی که به هدفت برسی. کار تو که با تقلب و صغرسن و دوپینگ و رشوه و هزار کار نااخلاقی دگر می خواهی معروف شوی و بازیکن ؛ درست به اندازه همان دلال بی وجدان دزد ؛ جنایت است. جنایت در حق جوانی خودت و دیگران. دیگرانی که همان 25 میلیون تومان تو را ندارند که بدهند به دلال ، حتی نان شب هم ندارند یا دارند و ابا دارند از این بی شرمی ها؛ و بجایش هزارتا تیم می روند تست می دهند و تمرین می کنند و خط می خورند و یا به هدف شان می رسند یا اصلا ول می کنند می روند. اما تن به ذلت و " جزئی از چرخه  فساد شدن" تن نمی دهند.

دیگرانی که "فوتبال به خاطر فوتبال " را دوست دارند و عشق می ورزند که بازی کنند و خون و اشک و عرق شان با هم در بیاید و لذت ببرند و غم بخورند و خسته شوند و تازه شوند و زندگی کنند.

********

جمله ایی از مرجوم خسرو شکیبایی یادم آمد خطاب به امین حیایی در فیلم " مزاحم":

برای این کار ...... باید عاشق باشی.

---

این قسمت اول بود . باز هم به تفضیل می نویسم از معضلات و عجایب فوتبال. کاش دوستان دیگر هم بنویسند. چه فوتبالی چه ادبی.