صد شکر! و صد حیف ..........!

سلام

بعد از مدتها دوری و ویلانی! همچون یهودی سرگردان ! بلاخره مجالی شد که برگردیم سر خانه ی او ل و وبلاگ نویسی را از سر بگیرم.

ابتدا به ساکن از کلیه دوستان عزیز و دواکتر محترم الی الخصوص حضرات پژوهشی ادبیات عذر تقصیر و فلان و الخ که باز به فارسی حرف زدن و نوشتنم ایراد نگیرید!! ؛ عذر و تشکر! دارم ... ؟؟؟!!

غیبت طولانی ام را هم ببخشید .

 گرفتار درس و تحصیل و تمرینم در غربت فرنگ و پارادوکس شرق و غرب و کالچر و تکنولوژی و فلان ......و زندگی بخور و نمیر دانشجویی!

------------------------------

ای بابا بازم منو تو این موقعیت! قرار بدین ها!

خوب میرم سر اصل مطلب ..... 

صد شکر که آن رفت و صد حیف که این آمد !!!!!

کرش را می گویم و قطبی ایضا !

چرا شکر و حیف ؟

 آقا جان این آدم مربی خوب و موفقی ست با کارنامه ی ارزنده و مشخص.البته که در منچستر و رئال و پورتو و پرتغال کار کرده با فیگو و بقیه ی ستاره های برزیل اروپا ( پرتغال ) و ایضا کاش و مربی اصلی کریس رونالدو ..... و الی آخر، اما به شرط ها و شروطها!

خودتان نامها و مکانها و امکانات و شرایط را بسنجید با هم ! یک طرف اروپا / یک طرف ایران

من پیش داوری نمی کنم .البته که حضور کارلوس کرش حتی به عنوان مدرس هم ؛عالی ست برای فوتبال احساسی و بی در و پیکر ایران ، اما آرزو داشتم یک 7 میلیارد تومان ناقابل هم در کنار همین 6 و نیم ملیونی که برای سه سال به این جناب داده اند برای رفتن به جام 2014 ؛ همان را هم در این سه سال خرج تیم های امید می کردند و جوانان. آن وقت می دیدید ثمره اش را بعد از سه سال و نیم.

همینه که الان می رویم تا با دوتا تساوی ؛  الله بختکی - قرقیزستان!!! توجه بفرمایید که بارسلون نیستند ایشون! - را ببریم و جفتک بزنیم از شادی برای صعود!چرا نباید 6 تا تیم ملی جوانان و امید حرفه ایی هم در کنار تیم ملی داشته باشیم ؛ نه یه نصفه نیمه؟

دلتان را به این برد های باشگاهی در جام آسیا دل خوش نکنید!! البته که از ته دل خنک! می شوم تیم های عرب پر مدعا  را عین هلو! می بریم اما فوتبالی که سر هوار و ملا و کرار و عماد رضا ؛ در آن دعوا باشد بدرد لای جرز هم نمی خورد.

فوتبالی که فردوسی پورِ عوام فریب یه شق اعظم اش باشد و دولت بی در و پیکر و نظامیان جانبرکف مسئولینش،حالا حالا ها کار دارد که به استاندارد درجه ی 3 هم برسد.در ضمن فوتبال آسیا هم چنگی بدل نمی زند بجز ژاپن و کره ی جنوبی و استرالیا که آنها هم – به جان حسنی امام جمعه ی ارومیه قسم- خیلی خیلی روی تیم های پایه کار کرده اند تا بدین جا رسیده اند.

و اما دوباره کارلوس کرش یا کوئیرش یا کوروش یا هرچی!

ازش خوشم می آید. تمام  فاکتورهای لازم فوتبال را دارد و حرف بلد هم هست.

همین که فقط هدفش را فوکوس کرده، گفت : صعود به جام جهانی 2014 ؛ معلومه که تو این سیزده بدر! نرفته لیسبون با دخترخاله سبزه گره بزند! در این فاصله ی 3 ماهه با همه بخصوص فرگوسن و مورینیو مشورت کرده و عاقلانه تصمیم گرفته و البته که ایران و شرایط اون رو هم خوب می شناسد.

بزرگترین مشکل و شاید حسن کارش این است که تیمی را تحویل خواهد گرفت بی ستاره!!

منظورم این نیست که دیگر روی جواد و اندو و مسعود نمی شود حساب کرد؛ تمام شده اند. عقل این را می گوید ولی دلم جواد را قبول دارد و آندو را . مسعود از اولش هم برای ایران مهره ایی نبود . البته تاکتیک پذیر هم نیست و شرایط هم برایش جور نبود .......

دلیل نگرانی ها این است که متاسفانه مهره های جوان و امیدهای خوبی نداریم. و این بر می گردد به سیاست غلط سازمان و فدراسیون و کمیته ی ملی المپیک و دخالت این آدم صاحب دولت ! و بقیه چیزها که بهتر می دانید.

ای کاش کرش پیش از هر کاری ؛ "زباله های حاشیه ایی " ! را از دور و بر تیم ملی دور کند و چند تا استعداد ناب بی پارتی ! پیدا کند در ایران .